Zimny trop

Beata DębskaEugeniusz Dębski

„Zimny trop” Dębskich, drugi tom serii kryminalnej o Tomaszu Winklerze, jest idealną lekturą na jesienno-zimowy czas – wydarzenia toczą się głównie w Polanicy na chwilę przed świętami Bożego Narodzenia, a klimat oddany jest naprawdę przyjemnie, choć przecież mamy do czynienia z kryminałem! Ale kryminałem w szerokim pojęciu tego słowa – przy tym tomie odkryłam, że autorzy z każdym kolejnym tytułem testują nowy podgatunek kryminału, więc i ten tom różni się pod względem zagadki kryminalnej i sposobu jej prowadzenia od poprzednich. Początkowo wydaje się, że będzie to historia zwykłego zaginięcia, jednak im dalej w lekturę, tym na światło dzienne wychodzą nowe fakty z przeszłości rodziny zaginionego, co całkowicie zmienia podejście do sprawy. I choć ten podgatunek nie jest całkiem przeze mnie lubiany, to przyznaję, że bawiłam się naprawdę dobrze. Na pewno udział w tym miały rewelacyjne kreacje postaci i przezabawne, inteligentne dialogi naszpikowane zabawą językiem polskim. Uwielbiam ten styl! Ponadto to kryminał przedstawiający pełne życie postaci, czyli nie skupiamy się tylko na intrydze kryminalnej, ale na wszystkim czego w tym czasie doświadczają. To może trochę spowalnia akcję, ale nadaje poczucia pełności, co mocno sobie cenię. Już teraz żałuję, że do nadrobienia pozostał mi już tylko jeden tom (zaczęłam w 2022 roku od tomu czwartego, a dopiero po jego lekturze zabrałam się za nadrabianie wcześniejszych trzech). Gorąco polecam całą serię o Winklerze!

Lubię czytać kryminały wieczorami, dlatego sięgnęłam po książkę Dębskich i jestem bardzo miło zaskoczona. Myślałam, że będzie to typowa książka ze zbrodnią w tle, a okazało się, że ma w sobie to “coś”, co sprawiło, że wkręciłam się w akcję. Głównym wątkiem w książce jest zaginięcie dawnego przyjaciela Romy, która chce dowiedzieć się co się stało. Zawsze intrygowały mnie historie kiedy ktoś nagle się rozpływa i moim zdaniem jest to o wiele ciekawsze niż seryjne morderstwa ociekające krwią. W książce znalazłam nie tylko elementy klasycznego kryminału, ale także mnóstwo humoru, co jest miłym urozmaiceniem.

Zimny trop to lektura w sam raz na jesienne wieczory. Opowiada historię niesłusznie wyrzuconego z policji Tomasza Winklera, który postanawia zostać prywatnym detektywem. W tej części mamy do czynienia z zaginięciem jednego z kuracjuszy sanatorium w Polanicy. Dlaczego Tomek interesuje się tą sprawą? Przed świętami detektyw wysyła swoją babkę Romę, by trochę odpoczęła. Na miejscu Roma spotyka swoją dawną miłość i umawia się na spotkanie. Niestety mężczyzna nie dociera na miejsce. Okazuje się, że ktoś go zabił. Kobieta ściąga wnuczka do ośrodka, by zajął się sprawą. Czy były policjant udowodni swoją wartość i pokaże, że wydalenie go ze służby było błędem? Czy pomoże babci? Tego musicie dowiedzieć się sami. Osobiście książka zrobiła na mnie duże i pozytywne wrażenie. Jestem fanem takich historii. Warto ;)

Czytałem książkę bez znajomości pierwszego tomu, ale na pewno po niego sięgnę i odrobię lekcję. Zimny trop opowiada o losach byłego policjanta, a obecnie detektywa Tomasza Winklera. Fabuła zaczyna się, gdy główny bohater wychodzi ze szpitala. Wysyła swoją babcię do sanatorium w Polanicy. Niestety babcia Roma nie może liczyć tam na odpoczynek. Na miejscu spotyka mężczyznę, którego kiedyś żywiła uczuciem, ale jak to w kryminałach bywa, dawny kochanek zostaje zamordowany. Tomasz robi wszystko, by rozwikłać tę zagadkę. Książka nie należy może do najmocniejszych thrillerów, ale z pewnością jest godna polecenia.

Zimny Trop autorstwa Beaty i Eugeniusza Dębskich to kolejna książka z cyklu o wrocławskim detektywie Tomaszu Winklerze. Zimny Trop jest przykładem genialnego kryminału z nagłym zwrotem akcji w momencie, w którym się nie spodziewałam. O co w tym wszystkim chodzi? Tomasz wysyła swoją babcię Romę do sanatorium. Tam kobieta spotyka swoją dawną miłość, niestety nie może nacieszyć się zbyt długo jego obecnością, ponieważ mężczyzna ginie. Tomasz przyjeżdża na miejsce zdarzenia, by pomóc ukochanej babci. Czy były policjant rozwiąże zagadkę? Tego musicie dowiedzieć się sami. Ze swojej strony zachęcam do przeczytania tego i poprzedniego tomu, a także z niecierpliwością czekam na następne. Naprawdę warto.

Kolejna część przygód Tomka Winklera bardzo mnie wciągnęła. Jeszcze lepiej poznałam bohatera. Na plus oczywiście prosty język, charakterystyczni bohaterowie i pełno humoru. O co tym razem chodzi? Detektyw chce, by jego ukochana babcia odpoczęła przed świętami. W związku z tym wysyła ją na wczasy do sanatorium. Gdy starsza kobieta dociera na miejsce, spotyka swoją dawną miłość. I pewnie gdyby to był romans, to oboje żyliby długo i szczęśliwie, ale Zimno Trop to kryminał… Mężczyzna ginie w niewyjaśnionych okolicznościach. Na pomoc rusza oczywiście główny bohater. W międzyczasie zatrudnia asystentkę. Tylko, czy ona chce pomóc, a może wręcz przeciwnie? Jak kończy się ta historia? Przeczytajcie i dowiedzcie się sami. Mnie osobiście zaskoczyło jej zakończenie. Polecam!

Zimne tropy... i trupy. Eugeniusz i Beata Dębscy porwali spore rzesze czytelników pierwszą częścią cyklu o Tomaszu Winklerze - wrocławskim prywatnym detektywie z Wrocławia, który po niesłusznym wydaleniu z szeregów Policji podejmuje się pracy jako wolny strzelec - i tylko kwestią czasu był powrót autorów zarówno do samego bohatera (oraz do jego równie znakomitej babci-współpracowniczki!), ale także do ciągu dalszego historii, w której Winkler podejmuje się kolejnego zlecenia. Przed nami zatem to, na co wielu czytelników długo czekało - nowa kryminalna opowieść. Błyskotliwa, porywająca i... zimna niczym tytułowy trop (choć lepiej będzie chyba powiedzieć "trup"). Już na wstępie książki dostajemy bezpośredni fabularny łącznik z opowieścią z części pierwszej cyklu. Dowiadujemy się dzięki temu, że Winkler w pewnym stopniu przypłacił na gruncie osobistym rozwiązanie poprzedniej zagadki, a także dochodzą nas słuchy, że nie wszyscy są z faktu jej rozwiązania zadowoleni - jest wielu takich, którzy życzą Winklerowi źle i z dziką uciechą zobaczyliby jego upadek. Ten jednak chyba nie nastąpi tak szybko. Dla Tomasza nadchodzi czas na to, aby trochę zwolnić i zająć się sobą. A także swoją niepodrabialną, fantastyczną, przenikliwą i genialną babcią. Starość nie radość, a zatem Tomasz Winkler postanawia wysłać nestorkę do sanatorium. Odwożąc ją do ośrodka nie ma pojęcia, że niedługo sam będzie w nim nocować oraz że nie będzie to bynajmniej nocleg w ramach odpoczynku. Roma zawiadamia bowiem wnuka o tym, że nagle zmarł jeden z pensjonariuszy, a okoliczności tej śmierci bynajmniej nie wyglądają ani normalnie, ani wiarygodnie. Wygląda na to, że Tomasz przyjmie nowe zlecenie - tym razem od własnej babci. Na jego drodze, tuż po wyjeździe babci, staje młoda kobieta, która chce zatrudnić się u Tomasza i napisać książkę na temat poprzedniej sprawy Winklera. Jest niezwykle dociekliwa, szybka, sprawna i wydaje się być wartościowym potencjalnym współpracownikiem. Skamielina (od nazwiska Skamień-Lima) pomaga w efekcie - i przez splot okoliczności - w nowej sprawie, którą zleca babcia Winklera. Tomasz tę pomoc przyjmuje; przyda mu się... Eugeniusz i Beata Dębscy stają w kontynuacji detektywistycznych przygód Winklera na wysokości zadania i - trzymając znakomity poziom z "Dwudziestej trzeciej" - wciągają czytelnika w wir wydarzeń pełnych zbrodni, tajemnic i posuwającego się uparcie naprzód śledztwa, względem którego Winkler, Roma i Skamielina są niezwykle zdeterminowani pod kątem tego, aby zakończyło się ono sukcesem. Czy tak się jednak stanie? Winklerowi brużdżą byli koledzy z Policji... Ktoś zdaje się tylko czekać na to, aż detektyw się potknie (a najlepiej aż wyłoży jak długi). Fantastyczna historia! Książka jest bardzo dobra, świetnie przemyślana pod kątem fabuły, obszarów na które skierowana jest uwaga czytelnika oraz pod kątem konstrukcji wyrazistych postaci, które grają tutaj pierwsze skrzypce. Lektura – poza świetnym wątkiem kryminalnym i psychologicznym – przepełniona jest sardonicznym poczuciem humoru i znakomitymi dialogami (przede wszystkim pomiędzy Winklerem, a jego babcią!), które sprawiają, że książka zyskuje finalnie naprawdę mnóstwo zalet. Humorystyczne momenty wytchnienia sprawiają, że po chwilach oddechu wracamy z pełną energią i uwagą do właściwych wątków, które w swej istocie są czymś, co zadowoli chyba każdego fana tego typu historii. Krótko mówiąc: proporcje wyważono w książce idealnie! Pozostaje tylko czekać na kolejną część cyklu :) Dziękuję Wydawnictwu Agora za egzemplarz recenzencki. #zimnytrop #agora #wydawnictwoagora #dębscy #eugeniuszdębski #beatadębska #tomaszwinkler https://cosnapolce.blogspot.com/2021/09/zimny-trop-eugeniusz-debski-beata-debska.html